Mijn vorige post komt na de aanslag bij Charlie Hebdo zelfs mij wel een beetje kras over. Toch neem ik er na veel nadenken en een goed gesprek dat ik had geen woord van terug. (Thanks M!)
Ook ik heb een mening. Ik zal proberen deze iets te verduidelijken.
Punt één is dat we in het kielzog van de VS voortdurend lopen te dweilen in gebieden die door de VS met de grond gelijk gemaakt zijn.
Dat het humanitaire missies zijn zal een groot deel van de lokale bevolking ontgaan of worst zijn.
Deze zal ons zien als schoothondje en knecht van de VS of de VN.
Zelf wantrouw ik ook mensen die in een gepantserde Amerikaanse auto gewapend rondrijden en de ‘democratie komen verspreiden’.
Ook met onze politieke steun binnen de VN voor het beleid van de VS maken we niet echt vrienden.
We vinden het immers prima dat de VS alles plat bombardeert en ruimen daarna zelfs de rommel voor ze op. Wel fijn voor die ‘bevrijde’ mensen.
We gaan toch ook niet Parijs bombarderen omdat er een stel terroristen rondloopt?
Waarom doen we dat wel in Afghanistan?
