Het beest leeft!
Vandaag heeft Cellie de vlam alweer in de pijp. Na het aansluiten van achtereenvolgens carburateur, oliekoeler, uitlaat en het controleren van de klepspeling kon het nieuwe blok voor het eerst gestart worden.
De tweede druk op de startknop was al raak.

De MadAss net voor de eerste test van het double-o blok.

Zo, dat klonk ontzettend geil. Cellie is niet zo van de youtube video’s, dus een ieder die het wil horen en/of zien is welkom bij Cellie thuis. Waarbij opgemerkt moet worden dat Cellie dermate trots is dat een argeloze bezoeker al snel verveeld zal raken van de eindeloze praatjes over de ombouw.

Na de eerste keer warmdraaien was de nieuwe uitlaat al gezellig op kleur.

Van paars naar brons.

Zojuist ontmaagd.

Gelukkig is Cellie al enige tijd geen 16 meer en kon zich dan ook richten op de monteren van de rest van de spullen, inplaats van direct te proberen met topsnelheid een bij voorkeur eenzijdig ongeval te veroorzaken.
We spreken dan over het monteren van een nieuw achtertandwiel met 38 kiezen en de steppenbalk, waarbij de nieuw aangeschafte achterwiellagers ongebruikt in de verpakking bleven zitten vanwege het nog in puike staat zijn van het in het achterwiel aanwezige setje lagers.
Cellie had diverse signalen ontvangen over het niet passen van de originele steppenbalk, en had dat ook ietwat voor zich uit geschoven, maar kwam tot de plezierige verrassing dat daar in ieder geval bij Cellie geen sprake van was. De steppenbalk past als gegoten.

Enigzins beteuterd door deze meevaller heeft Cellie toen de ingeplande tijd maar gebruikt om de achterrem te inspecteren en van een verse dosis Brunox te voorzien en ook het achterwiel maar eens als een enigzins homosexuele motorrijder te poetsen. Daarbij ontkwam ook de achterbrug niet aan een poetsbeurt en heeft Cellie ook eindelijk zijn achterspatbord maar eens uitgelijnd.

Tijd over, wat is dat nou?

Nog niet gepoetst en met het oude tandwiel.

Helaas was het toen alweer bijna tijd om weer eens het gezicht in de woonkamer te tonen en sociaal te zijn, maar niet voordat er nog een keer kleppen gesteld en gestart werd. Ook was er nog wel tijd voor wat kiekjes.

Staat weer op eigen benen.

Net voor de 2e en laatste test van vandaag.

Ook de 2e start leverde geen problemen op en Cellie is intussen al behoorlijk relaxed.

Morgen gaat Cellie toch maar eens een ritje maken, nadat de koppelingskabel en ketting gemonteerd zijn.

Gisteren (zaterdag) het zware en vieze werk gedaan. Het blok hangt op de correcte positie en Cellie heeft een vonk aan de bougie en een werkende startmotor.

Cellie's krachtbron klaar voor de start.

Bij het maken van deze foto was Cellie gelukkig nog niet op de hoogte van de moeilijkheden die hem te wachten stonden.

Blok uitbouwen valt altijd mee.

Het oude blok uitbouwen was nog een fluitje van een cent.

De eerste tegenslag kwam al tevoorschijn bij het aanpassen van de electrische installatie.
De nieuwe CDI stekker paste niet!

Bedrading is bij een MadAss leuk weg gewerkt. In dit geval in de motor steun.

We hebben het dus over de witte stekker die op de foto hierboven nog net zichtbaar achter de achterbrug, precies achter de groene draad met draadoog zit.

Zo lijkt het er nog wel op.

Maar na een halve slag draaien blijkt: dat gaat echt niet passen.

Gelukkig had Cellie zijn huiswerk gedaan en na wat creatieve verwensingen, speurwerk in online documentatie en gepiel met een rondslingerende passer(!) was dat ook alweer opgelost.

Zo moest het dus.

Na nog wat vruchteloos testen met de verkeerde (oude) CDI unit zag Cellie het licht en was er een vonk aan de bougie aanwezig.

Toen kwam het moment om de motorophanging te testen op de maatvoering.
Na wat voor de hand liggend slijpwerk aan de motorsteun hing het blok op enkele millimeters van de gewenste positie.

Dat gaat er op lijken.

Deze kant ook.

Hieronder wat foto’s van de duidelijke zichtbare plaatsen waar de motorsteun en het carter niet helemaal compatibel waren.

Blokbout onder koppelingskant.

Blokbout boven koppelingskant.

Blokbout onder onstekingskant.

Het onderste bevestigingspunt was relatief eenvoudig aan te passen. Wat slijpen en passen. Wat slijpen en passen. Wat slijpen en passen. Wat slijpen en passen. Wat slijpen…

Toen had Cellie een versterking nodig, en dat werd hem in de vorm van een frietje met mayo geheel belangeloos ter beschikking gesteld door de heer P.J te W. Na deze versnapering kon Cellie weer met frisse moed verder.

Maar de bovenste bevestingspunten bleven een verschil van zo’n 4 millimeter houden totdat Cellie na het paffen van een liberale hoeveelheid zware shag in de gaten kreeg dat het verzet in de motorsteun aan de onstekingskant het motorblok in de weg zat. Na wat gevijl aan het carter waren de gaten dan toch uit te lijnen en kon Cellie met gepast geweld de laatste blokbout  op zijn  plaats dwingen.

De $%#@*&%$ laatste blokbout. Let op het verzet in de motorsteun.

De dag was intussen al aardig gevorderd en ook de zwakke rug van Cellie was wel in een gevorderd stadium gearriveerd, en het werd tijd om de klus op een nader te bepalen tijdstip voort te zetten.
Cellie heeft nog wel even wat spullen losjes op hun plaats gezet en is vervolgens naar huis gestrompeld.

De laatste foto’s van vandaag:

De uitlaat is wel idioot lang en moet aangepast worden.

Zo lijkt het al wat.

Cellie is dank verschuldigd aan:
– Roger (moral support en plaats om te werken)
– Peter (moral support en versterking inwendige mens)
– Double-o-racing (leverancier onderdelen)

To be continued…